Θέλω να γράψω τώρα πέντε πραγματάκια που πολύ σύντομα παίζει να τα έχω ξεχάσει τελείως. Αρχικά, ότι πέρασα ίσως το πιο γεμάτο καλοκαίρι της ζωής μου, πράγμα που με ευχαρίστησε απίστευτα όσο κράτησε, αλλά και όταν το σκέφτομαι τώρα. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί κατάφερα να περάσω χρόνο με σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα πριν φύγω απο την Ελλάδα, και αυτό το είχα πολύ ανάγκη. Ευχαριστώ λοιπόν πολύ όσους το κατάλαβαν. Πρώτα απ'όλους την Ελίνα (και για την φιλοξενία!) και την Έρη στην Κρήτη. Επίσης, την Julie και την Αλεξία που ήρθαν στη Σύρο και πολύ το χάρηκα! Και βέβαια το Ηράκι μου, το αδέρφι μου, που φρόντισε να μου κάνει όλα τα χατήρια στη Σύρο και περάσαμε άψογα όπως πάντα! Ακόμα, σας ευχαριστώ πολύ όσους τρέξατε να με δείτε πριν φύγω, τη Λένα, Ανδρέα ειδικά εσένα που ήρθες από Πάτρα, τον Βλάση, την Ελισσάβετ κλπ, αλλά και όσους μου γράφουν για να μου ευχηθούν καλή αρχή, να 'στε καλά!
Πίσω στο θέμα: το καλοκαίρι ήταν υπέροχο πραγματικά και γέμισε τις μπαταρίες μου με Ελλάδα για πολύ καιρό θέλω να ελπίζω. Όσα βρήκα εδώ ως τώρα είναι απολύτως ικανοποιητικά και πολύ εύκολα μου εξαλείφουν όποια μελαγχολία τυχόν εμφανιστεί. Είμαι πραγματικά πολύ ικανοποιημένη από την εστία που είναι φιλική αλλά άψογη σαν ξενοδοχείο, και την τοποθεσία της μες τα δέντρα και τη φύση αλλά 5' με τα πόδια από το Anam, μια πολύ ζωντανή περιοχή γεμάτη μπαρ και μαγαζιά. Το δωμάτιο μου είναι μεγαλύτερο από ότι περίμενα, με μεγαλύτερη ντουλάπα από ότι χρειάζομαι, καλό κλιματισμό και άνετο κρεβάτι λες και είμαι σπίτι μου. Επίσης, το παράθυρο μου βλέπει νότο και έχω υπέροχο ήλιο όλη μέρα. Το campus είναι απλά ασύλληπτο για τα δεδομένα μου και θα αφιερώσω μάλλον ένα post μόνο σε αυτό! Τέλος, οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ως τώρα είναι πολύ καλές περιπτώσεις: πάρα πολλοί δυναμικοί exchange students που είναι σαν erasmιώτες, και βέβαια οι του προγράμματος μου, που είναι μεγαλύτεροι και πιο συγκροτημένοι, αλλά όχι φυτά όπως φοβόμουν.
Τις ελάχιστες φορές που βρίσκω χρόνο να σκεφτώ την πατρίδα, σκέφτομαι την Ήρα ή τους γονείς μου και ελπίζω να μην στεναχωριούνται. Η μαλακία είναι ότι μπορεί καμιά φορά να μελαγχολήσω πριν κοιμηθώ, κατά τ'αλλα δεν προλαβαίνω ευτυχώς! Είναι όλα τόσο καλά! Για την ακρίβεια, η μαλακία είναι ότι δεν θα μελαγχολούσα καθόλου, αν είχα επιμείνει στο σχέδιο μου που έλεγε μεταξύ άλλων, ότι δεν θα κάνω τίποτα πιο σοβαρό συναισθηματικά στην Ελλάδα πριν φύγω.. Επί μήνες τα πήγαινα τέλεια και -μπουμ!- τελευταία βδομάδα αποφασίζει αυτός μετά από χρόοοονια που γνωριζόμαστε, να μου μιλήσει.. Τι να πεις εκει? Σόρρυ, δε μπορώ να φλερτάρω μαζί σου γιατί σε κοιτάω χρόνια τώρα και αν κάνουμε κάτι, θα είναι πιο σοβαρό για μένα και όταν θα φύγω θα σε σκέφτομαι και θα με ρίχνει ψυχολογικά? Έτσι και έγινε λοιπόν: χωρίς να λέμε τίποτα σχεδόν, ζήσαμε για λίγο σαν ζευγάρι και μετά είπαμε απλά αντίο σαν να πήγαινα μόνο μέχρι το περίπτερο. Και η αλήθεια είναι ότι για αυτό πέρναγα τόσο ωραία, ήταν όλα εντελώς απλά και κατανοητά και ήρεμα, όπως πρέπει ρε γαμώτο να είναι πάντα! Ήρθαμε και κουμπώσαμε λες και τόσο χρόνια φτιάχναμε ο ένας το καλούπι του άλλου, από απόσταση ασφαλείας.
Τι να πω.. μάλλον είχε δίκιο ότι σε 3 μέρες θα τον έχω ξεχάσει, γιατί φτάνει η τέταρτη και νιώθω να μην θυμάμαι καλά το πρόσωπο του. Έρχεται στο νου μου μόνο πριν κοιμηθώ. Την 1η μέρα τον σκεφτόμουν στο ατέλειωτο ταξίδι και ήθελα να κλάψω για τις τρέλες που μου σκαρώνει η ζωή. Τώρα, αν τον σκεφτώ είναι επειδή θέλω να το πω σε κάποιον και να νιώσω τη γλύκα από τη θύμιση της ιστορίας μας. Τι τύπος! Ότι πιο ατόφια αντρικό έχω γνωρίσει στη ζωή μου! Ευθύς, σίγουρος, λακωνικός, βαρύς αλλά τόσο γλυκός, σκέτη ευτυχία να τον βλέπεις έναν τέτοιο άνθρωπο να σκάει τέτοια χαμόγελα όταν σε κοιτάει. Θα τόλμαγε καμία να του κάνει άσχημα τσαλίμια? Ίσως κάποια αρκετά ηλιθία για να καταλάβει ότι δεν την παίρνει και αυτός σαφέστατα θα έχανε το ενδιαφέρον του απευθείας. Ελάχιστοι άνθρωποι μου έχουν δώσει αυτή την εντύπωση ακεραιότητας, με την οποία με γέμισε ο "Ποντικός". ("Κατσαρίδα εγώ, "Ποντικός" αυτός, δέσαμε! -Όλοι στη Σύρο έχουν παρατσούκλια)
Αχ βαχ.. Ξέρω ότι θα τον σκεφτώ στο μέλλον, θα φανταστώ τις ερωτικές μας αγκαλιές, κάποια βράδια που θα έχω απογοητευτεί με κάποια βλακεία και όλα θα μοιάζουνε μαύρα. Όταν θα έρθει αυτή η ώρα, να ανοίξω σε αυτή τη σελίδα και να διαβάσω ότι γράφω.
Στη ζωή μου υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλά πραγματικά αξιόλογα πρόσωπα και πράγματα. Δεν χάνονται συνήθως σαν καπνός, αλλά ακόμα και αν αυτό γίνει, πρέπει πάντα να θυμάμαι ότι ένα από τα καλύτερα είναι ότι βρίσκομαι εδώ, στη Seoul, στο KU, ΤΩΡΑ, και μου προσφέρονται απλόχερα όλα αυτά που επέλεξα και προσπάθησα πολύ για να έχω, και τα οποία τελικά δεν είχα ιδέα ποσο καλά όντως είναι. Όπως σοφά μου έγραψε μια έξυπνη φιλενάδα μου: "Na exeis sto mualo sou oti apo emas exeis apeiri 8etiki energeia, oti 8a mas leipeis k opote k na guriseis 8a 8eloume na se agaliasoume to idio sfixta! Tha se pniksoume sta filia anti na se ksexasoume! Na mi niw8eis ksekremasti epeidi 8a'sai makria, alla perifani pou eftases ekei!" Έτσι λοιπόν πιστεύω και εγώ. Η Ελλάδα δεν θα χαθεί ξαφνικά, η Σύρος δεν θα βουλιάξει, τα σπίτια μου είναι εκεί και θα με περιμένουν και το ίδιο θα κάνουν και οι καλοί μου φίλοι. Όλοι οι άνθρωποι δηλαδή που με νοιάζονται και με αγαπούν αληθινά ;)
Και που ξέρεις καμιά φορά... Εδώ έχουν γίνει άλλα και άλλα περίεργα στα 27 μου χρόνια.
 |
| Την λατρεύω αυτή την φωτογραφία, είμαστε σαν αφίσα από ταινία και λογικά μόλις σκοτώσαμε κάποιον.. |
Πίσω στο θέμα: το καλοκαίρι ήταν υπέροχο πραγματικά και γέμισε τις μπαταρίες μου με Ελλάδα για πολύ καιρό θέλω να ελπίζω. Όσα βρήκα εδώ ως τώρα είναι απολύτως ικανοποιητικά και πολύ εύκολα μου εξαλείφουν όποια μελαγχολία τυχόν εμφανιστεί. Είμαι πραγματικά πολύ ικανοποιημένη από την εστία που είναι φιλική αλλά άψογη σαν ξενοδοχείο, και την τοποθεσία της μες τα δέντρα και τη φύση αλλά 5' με τα πόδια από το Anam, μια πολύ ζωντανή περιοχή γεμάτη μπαρ και μαγαζιά. Το δωμάτιο μου είναι μεγαλύτερο από ότι περίμενα, με μεγαλύτερη ντουλάπα από ότι χρειάζομαι, καλό κλιματισμό και άνετο κρεβάτι λες και είμαι σπίτι μου. Επίσης, το παράθυρο μου βλέπει νότο και έχω υπέροχο ήλιο όλη μέρα. Το campus είναι απλά ασύλληπτο για τα δεδομένα μου και θα αφιερώσω μάλλον ένα post μόνο σε αυτό! Τέλος, οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ως τώρα είναι πολύ καλές περιπτώσεις: πάρα πολλοί δυναμικοί exchange students που είναι σαν erasmιώτες, και βέβαια οι του προγράμματος μου, που είναι μεγαλύτεροι και πιο συγκροτημένοι, αλλά όχι φυτά όπως φοβόμουν.
Τις ελάχιστες φορές που βρίσκω χρόνο να σκεφτώ την πατρίδα, σκέφτομαι την Ήρα ή τους γονείς μου και ελπίζω να μην στεναχωριούνται. Η μαλακία είναι ότι μπορεί καμιά φορά να μελαγχολήσω πριν κοιμηθώ, κατά τ'αλλα δεν προλαβαίνω ευτυχώς! Είναι όλα τόσο καλά! Για την ακρίβεια, η μαλακία είναι ότι δεν θα μελαγχολούσα καθόλου, αν είχα επιμείνει στο σχέδιο μου που έλεγε μεταξύ άλλων, ότι δεν θα κάνω τίποτα πιο σοβαρό συναισθηματικά στην Ελλάδα πριν φύγω.. Επί μήνες τα πήγαινα τέλεια και -μπουμ!- τελευταία βδομάδα αποφασίζει αυτός μετά από χρόοοονια που γνωριζόμαστε, να μου μιλήσει.. Τι να πεις εκει? Σόρρυ, δε μπορώ να φλερτάρω μαζί σου γιατί σε κοιτάω χρόνια τώρα και αν κάνουμε κάτι, θα είναι πιο σοβαρό για μένα και όταν θα φύγω θα σε σκέφτομαι και θα με ρίχνει ψυχολογικά? Έτσι και έγινε λοιπόν: χωρίς να λέμε τίποτα σχεδόν, ζήσαμε για λίγο σαν ζευγάρι και μετά είπαμε απλά αντίο σαν να πήγαινα μόνο μέχρι το περίπτερο. Και η αλήθεια είναι ότι για αυτό πέρναγα τόσο ωραία, ήταν όλα εντελώς απλά και κατανοητά και ήρεμα, όπως πρέπει ρε γαμώτο να είναι πάντα! Ήρθαμε και κουμπώσαμε λες και τόσο χρόνια φτιάχναμε ο ένας το καλούπι του άλλου, από απόσταση ασφαλείας.
Τι να πω.. μάλλον είχε δίκιο ότι σε 3 μέρες θα τον έχω ξεχάσει, γιατί φτάνει η τέταρτη και νιώθω να μην θυμάμαι καλά το πρόσωπο του. Έρχεται στο νου μου μόνο πριν κοιμηθώ. Την 1η μέρα τον σκεφτόμουν στο ατέλειωτο ταξίδι και ήθελα να κλάψω για τις τρέλες που μου σκαρώνει η ζωή. Τώρα, αν τον σκεφτώ είναι επειδή θέλω να το πω σε κάποιον και να νιώσω τη γλύκα από τη θύμιση της ιστορίας μας. Τι τύπος! Ότι πιο ατόφια αντρικό έχω γνωρίσει στη ζωή μου! Ευθύς, σίγουρος, λακωνικός, βαρύς αλλά τόσο γλυκός, σκέτη ευτυχία να τον βλέπεις έναν τέτοιο άνθρωπο να σκάει τέτοια χαμόγελα όταν σε κοιτάει. Θα τόλμαγε καμία να του κάνει άσχημα τσαλίμια? Ίσως κάποια αρκετά ηλιθία για να καταλάβει ότι δεν την παίρνει και αυτός σαφέστατα θα έχανε το ενδιαφέρον του απευθείας. Ελάχιστοι άνθρωποι μου έχουν δώσει αυτή την εντύπωση ακεραιότητας, με την οποία με γέμισε ο "Ποντικός". ("Κατσαρίδα εγώ, "Ποντικός" αυτός, δέσαμε! -Όλοι στη Σύρο έχουν παρατσούκλια)
Αχ βαχ.. Ξέρω ότι θα τον σκεφτώ στο μέλλον, θα φανταστώ τις ερωτικές μας αγκαλιές, κάποια βράδια που θα έχω απογοητευτεί με κάποια βλακεία και όλα θα μοιάζουνε μαύρα. Όταν θα έρθει αυτή η ώρα, να ανοίξω σε αυτή τη σελίδα και να διαβάσω ότι γράφω.
Στη ζωή μου υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλά πραγματικά αξιόλογα πρόσωπα και πράγματα. Δεν χάνονται συνήθως σαν καπνός, αλλά ακόμα και αν αυτό γίνει, πρέπει πάντα να θυμάμαι ότι ένα από τα καλύτερα είναι ότι βρίσκομαι εδώ, στη Seoul, στο KU, ΤΩΡΑ, και μου προσφέρονται απλόχερα όλα αυτά που επέλεξα και προσπάθησα πολύ για να έχω, και τα οποία τελικά δεν είχα ιδέα ποσο καλά όντως είναι. Όπως σοφά μου έγραψε μια έξυπνη φιλενάδα μου: "Na exeis sto mualo sou oti apo emas exeis apeiri 8etiki energeia, oti 8a mas leipeis k opote k na guriseis 8a 8eloume na se agaliasoume to idio sfixta! Tha se pniksoume sta filia anti na se ksexasoume! Na mi niw8eis ksekremasti epeidi 8a'sai makria, alla perifani pou eftases ekei!" Έτσι λοιπόν πιστεύω και εγώ. Η Ελλάδα δεν θα χαθεί ξαφνικά, η Σύρος δεν θα βουλιάξει, τα σπίτια μου είναι εκεί και θα με περιμένουν και το ίδιο θα κάνουν και οι καλοί μου φίλοι. Όλοι οι άνθρωποι δηλαδή που με νοιάζονται και με αγαπούν αληθινά ;)
Και που ξέρεις καμιά φορά... Εδώ έχουν γίνει άλλα και άλλα περίεργα στα 27 μου χρόνια.
Αυτό απλά γιατί το ακούγαμε μαζί μια φορά και για κάποιο λόγο το έχω συνδέσει τώρα για πάντα :)
