Φυλλωσιές

Ποτέ στη ζωή μου δεν είδα πιο όμορφο φθινόπωρο, από αυτό το φθινόπωρο στη Seoul... Τα χρώματα αλλάζουν κάθε μέρα, τα φύλλα πέφτουν σαν βροχή, οι οδοκαθαριστές μοιάζουν να δουλεύουν ασταμάτητα χωρίς αποτέλεσμα και σιγά σιγά, καθώς ξεγυμνώνονται τα δέντρα, βλέπω θέες που δεν μπορούσα να δω πριν. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα δει πιο έντονα κίτρινα, κόκκινα και πορτοκαλί! Στο δάσακι γύρω από τις εστίες, απλώνεται κάτω από τα δέντρα ένα χαλί από καφέ τεράστια φύλλα που μου θυμίζει σκηνές από γαλλικές ταινίες και σεξ με τα ρούχα στα κρυφά πίσω από κορμούς, με μια υποψία επερχόμενου κακού. Βρέχει σπάνια και καλύτερα έτσι, γιατί όταν βρέχει μου θυμίζει την πατρίδα μου ή ακόμα και την Αγγλία και δεν μου αρέσει αυτό. Προτιμώ τον ήλιο άπλετο κάθε μέρα, που με κάνει να βγαίνω από το σπίτι λεπτά ντυμένη και το βράδυ καταλήγω να κρυώνω. Όμως, τώρα έχω κάποιον που με κρατάει ζεστή όταν πέσει ο ήλιος... Νιώθω μια ηρεμία πάλι, χάρη σε όλα αυτα, και μια πληρότητα. Έφτασε πάλι ο καιρός για να ηρεμήσω γλυκά και να τα κάνω όλα σωστά. Όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι έτσι κάπως είμαι: περνάω από περιόδους που είμαι στην πρίζα, σε περιόδους ανάπαυλας και γαλήνης.

Όπως και να έχει, το φθινόπωρο προχωρά σταθερά προς τον χειμώνα, και μαζί του και εγώ.... Έχω πάρει τις αποφάσεις μου, έχω αφήσει πίσω όσα έπρεπε να αφήσω, και βαδίζω σταθερά προς τη συνέχεια :)