Mε αφορμή το Meet Market Οκτωβρίου, θυμάμαι τα Open Houses!

Χτες, το βραδάκι επισκεφθήκαμε ομαδικώς το Meet Market του Οκτωβρίου, το οποίο πραγματικά περιμέναμε πως και πως, και το οποίο αυτή τη φορά λάμβανε χώρα στην Τεχνόπολη, στο υπέροχο κομμάτι με τους φούρνους! Παρόλο που φιλοξενούσα μία πολύ καλή μου φίλη, η οποία την επόμενη το πρωί θα πέταγε για Παρίσι και θα την έχανα για 3 μήνες, τίποτα δεν μας κράτησε σπίτι και τρέξαμε άρον άρον να προλάβουμε αυτό το υπέροχο πανδαιμόνιο!

Για όσους από εσάς δεν γνωρίζουν, τα αθηναϊκά Meet Market είναι bazaar (ή flea market θα μπορούσες να τα πεις ακόμα καλύτερα) που οργανώνονται μία φορά το μήνα και δίνουν τη δυνατότητα σε ανεξάρτητους σχεδιαστές, δημιουργούς και καλλιτέχνες την ευκαιρία να μαζευτούν και να δείξουν τη δουλειά τους, να κάνουν πωλήσεις και να δικτυωθούν. Διαρκούν 2 μέρες, πάντα σαββατοκύριακο, και έχουν καταπληκτική ατμόσφαιρα για πολλούς λόγους. Η βαβούρα, η γειτνίαση τόσων δημιουργών, η ωραία μουσική (υπάρχουν πάντα djs), η ποιότητα και η ποικιλία του συνόλου των δημιουργιών και η ποιότητα του κόσμου που περνάει από εκεί, είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσα να περάσω εκεί μέσα ώρες και να μην βαρεθώ. Ο χώρος της Τεχνόπολις αναδεικνύει ένα τέτοιο event, θα έλεγα πως το σύνολο έδενε πολύ, και παράλληλα προσφέρει αρκετό χώρο ώστε να συμμετέχει πολύς κόσμος. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση πόσο κόσμο είχε. Φαίνεται πως πριν καλά καλά το καταλάβω, η οργάνωση μετατράπηκε σε κάτι ιδιαίτερα γνωστό και αγαπητό όχι μόνο από μια πιο underground, χιπιτζιλέ και αφοσιωμένη στο crafts movement ομάδα ανθρώπων, αλλά και από ένα πιο ευρύ κοινό που προφανώς γουστάρει και υποστηρίζει.

Πιστεύω πως πάνω απ' όλα, η επιτυχία των meet market οφείλεται στην επαφή του κοινού με τους δημιουργούς, γεγονός που θέτει άλλες συνθήκες εξ αρχής, καθώς λίγες φορές έχουμε τη δυνατότητα να αγοράζουμε πλέον είδη κατευθείαν από το άτομο που τα παρήγαγε. Αυτή η συνθήκη κάνει τη διαδικασία πιο ανθρώπινη αναπόφευκτα. Προσωπικά, ψαχουλεύοντας ανάμεσα στα διάφορα αντικείμενα και κοιτώντας τους ανθρώπους δίπλα τους που τα έχουν φτιάξει, νιώθω μια γλύκα μέσα μου και εκτιμώ περισσότερο όσα αγγίζω. Σαν να αναγεννιέται ο ξεχασμένος μας σεβασμός για τα πράγματα, που τον έχουμε θάψει εδώ και καιρό κάτω από αλλεπάλληλες στρώσεις μαζικά βιομηχανικά παραγώμενων αηδιών προκατασκευασμένου design.

Προσωπικά, το μόνο που μου έκανε κάποια ελάχιστη αρνητική εντύπωση είναι οι ελαφρώς πιο υψηλές τιμές από ότι περίμενα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτό οφείλεται ίσως στο ότι ένα μικρό ποσοστό μπορεί να αφαιρείται από τις εισπράξεις για την λειτουργία και οργάνωση του event, πράγμα λογικό αν συμβαίνει. Πρόσφατα πάντως, διάβαζα ένα άρθρο στο αγαπημένο μου Design Sponge, στο τμήμα με τις επαγγελματικές συμβουλές για άτομα που προωθούν οι ίδιοι τις δημιουργίες τους όπου γινόταν λόγος για τις τύψεις που μπορεί να αποτρέψουν κάποιον από το να πουλήσει όσα παράγει σε τιμές που τελικά να του αποφέρουν αρκετό κέρδος ώστε να ζει από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι με έβαλε σε σκέψεις. Τείνω και εγώ η ίδια να ρίχνω τις τιμές σε αυτά που φτιάχνω σκεπτόμενη πάντα ότι ίσως θα απογοητεύσω κάποιους ή ότι θα φανώ ψώνιο, αλλά σίγουρα αν κάτι τέτοιο σε οδηγεί στο να έχεις επιεικώς μικροσκοπικό κέρδος, τότε προφανώς και δεν σου αξίζει. Καταλήγω για την ώρα ότι θα ήμουν εντελώς ευχαριστημένη και χωρίς καμία υποψία αρνητικής σκέψης αν στο τελευταίο meet market υπήρχαν απλά περίσσοτερα αντικείμενα στην κατηγορία 5-10 ευρώ. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία των ειδών βρίσκονται μεταξύ 15 και 20 ευρώ.

Open House κοντά στο Five Ways, Brighton

Με αυτές τις σκέψεις, και με την εμπειρία της δημιουργικής μανίας που με πιάνει κατά περιόδους (και με εγκαταλείπει εντελώς σε άλλες, λιγότερο παραγωγικές αλλά περισσότερο ερωτικές, θα έλεγα, περιόδους :p) άρχισα να ασχολούμαι και να ενημερώνομαι από διάφορες πηγές, για όλη αυτή την αναβίωση του χειροποίητου και τη στροφή προς ένα νέο crafts movement. Από τα πρώτα μου ερεθίσματα ήταν το event των Artists Open Houses Festival στο Brighton της Αγγλίας, που λαμβάνει χώρα κάθε Μαή, ταυτόχρονα με το Brighton Festival και το Βrighton Fringe Festival. Είχα την τύχη να βρίσκομαι στο Brighton για 2 συνεχόμενες χρονιές κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ και τα Open Houses ήταν το απόλυτο must για μένα. Η ιδέα είναι απλή: ακριβώς όπως στα flea market, οι καλλιτέχνες και δημιουργοί παρουσιάζουν τη δουλεία τους και πάλι μακριά από καταστήματα, αλλά αυτή τη φορά είναι στα ίδια τους τα σπίτια!! Τι καλύτερη ευκαιρία για κάποιον που λατρεύει την καλλιτεχνική δημιουργία από το να αποκτήσει και μια πιο "εσωτερική" εικόνα σχετικά με τον καλλιτέχνη?! Μπαίνωντας στα ξένα ουσιαστικά σπίτια, που ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό έτσι απλόχερα, ένιωσα κάθε φορά σαν να μου γίνεται η τιμή να συμμετέχω στη διαδικασία και σαν να μαθαίνω πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσα ποτέ να εκμαιεύσω ακόμα και αν πήγαινα στα 10πλάσια καταστήματα ή γκαλερί. Είναι τόσο ενδιαφέροντα πάντα τα σπίτια των ανθρώπων με καλλιτεχνικές ανυσηχίες! Από παντού ξεπετάγονται ιδέες για καινούριες δημιουργίες, και βρίσκω τον εαυτό μου εμπνευσμένο αληθινά όταν κάθομαι σε κάποιο παγκάκι για να ξεκουραστώ λίγο ανάμεσα στο προγραμμα των επισκέψεων μου. Πάντα σκεφτόμουν "αχ, γιατί να μην έχουμε open houses και στην Αθήνα;" και μου φαινόταν εντελώς ουτοπικό. Τώρα, με τα meet market, αρχίζω να πιστεύω ότι ίσως και αυτό να μην είναι αδύνατο, παρόλο που σίγουρα το μέγεθος της Αθήνας δυσκολεύει κάπως μια τέτοια οργάνωση, καθώς η κοντινή απόσταση μεταξύ των συμμετεχόντων σπιτιών βοηθάει στην επισκεψιμότητα τους. (Δεν έχω ακούσει να γίνονται τέτοια event στο Λονδίνο π.χ., θα το ψάξω! Ξέρω όμως ότι είναι ιδιαίτερα επιτυχή και σε άλλες μικρότερες Αγγλικές πόλεις.) Στο Brighton πάντως, η οργάνωση των Open Houses εκτυπώνει υπέροχους μικρούς χάρτες με τα "ανοιχτά σπίτια" σημειωμένα ανά περιοχή και με μικρές περιλήψεις για το τι εκθέτει το καθένα.

Σας βάζω και κάποιες φωτογραφίες μου από τα Open Houses 2008 για να πάρετε μια ιδέα.

Γλυπτά από μέταλλο στον κήπο ενός Open House

Σπιτικά cupcakes!

Το front yard του συγκεκριμένου Open House σε προσέλκυει πολύ να εισβάλεις και στο εσωτερικό!

Απέφυγα τις πολλές φωτογραφίες στο εσωτερικό των σπιτιών για λόγους ευγένειας! Άλλωστε και οι ιδιαίτερα προσεγμένοι κήποι τους, ήταν πάντα μέσα στους χώρους με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Να σημειώσω επίσης εδώ, ότι στα περισσότερα σπίτια κερνάνε τους επισκέπτες γλυκάκια και τσάι ή χυμούς και ότι πάντα υπάρχουν στα σπίτια κάποιοι φίλοι ή και παιδάκια που αράζουν μαζί με τους καλλιτέχνες και απολαμβάνουν την κίνηση και τα σχόλια των επισκεπτών :)

Περισσότερες σκέψεις σχετικά με την αναβίωση του χειροποίητου και της χειροτεχνίας, και με τις δυνατότητες που αυτό μας προσφέρει, σύυυυυντομα <3